0072: Harar jugol (Ethiopië)

De historische vestingsstad Harar ligt in het oosten van Ethiopië, op een plateau met diepe kloven dat wordt omringd door woestijn en savanne. De muren rond deze heilige moslimstad werden gebouwd tussen de 13de en 16de eeuw. Harar Jugol, volgens zeggen de vierde heilige stad van de Islam, heeft 82 moskeeën waarvan er 3 dateren van de 10de eeuw. De huizen met hun bijzondere interieurontwerp vormen het spectaculairste gedeelte van Harars culturele erfenis.

op de werelderfgoedlijst sinds 2006

bezocht in juli 2014

0071: vallei van de Konso (Ethiopië)

Het cultuurlandschap van de Konso is een droog gebied van 55 km² met aangelegde terrassen achter stenen muren, en versterkte nederzettingen. Het vertegenwoordigt een spectaculair voorbeeld van een levende culturele traditie die 21 generaties teruggaat en is aangepast aan een vijandige omgeving. De Konso wonen in steden met stenen wallen op hoge heuvels die zijn gekozen om strategische en defensieve redenen en opvallen door de schoonheid en de eenvoud.

op de werelderfgoedlijst sinds 2011

bezocht in augustus 2014

0070: dal van de Awash (Ethiopië)

Het dal van de Awash bevat de belangrijkste paleontologische locaties op het Afrikaanse continent. De resten die hier zijn gevonden en waarvan de oudste van minstens vier miljoen jaar geleden dateert, leveren het bewijs van de menselijke evolutie en hebben onze opvattingen over de geschiedenis van de mensheid veranderd. De spectaculairste ontdekking kwam in 1974 toen met 52 skeletfragmenten de beroemde Lucy kon worden gereconstrueerd.

op de werelderfgoedlijst sinds 1980

bezocht in juli 2014

0069: Aksum (Ethiopië)

De ruïnes van de antieke stad Aksum liggen dicht bij de noordgrens van Ethiopië. Ze markeren het middelpunt van het oude Ethiopië, toen het koninkrijk Aksum de machtigste staat was tussen het Oostromeinse Rijk en Perzië. De indrukwekkendste ruïnes, die dateren van de 1ste tot de 13de eeuw na christus, omvatten monolithische obelisken, reusachtige stelae, koningsgraven, en ruïnes van oude kastelen.

Op de werelderfgoedlijst sinds 1980

bezocht in juli 2014

0068: Fasil Ghebbi in Gondar (Ethiopië)

De vesting Fasil Ghebbi is een voortreffelijk voorbeeld van de moderne Ethiopische beschaving op het Tana plateau. In de 16de en 17de eeuw was dit de residentie van keizer Fasilides en zijn opvolgers. Achter een muur van 900m bezit de stad paleizen, kerken, kloosters en unieke openbare en particuliere gebouwen met Hindoestaanse en Arabische invloeden. Binnen de stadsmuren ligt een mooi badhuis, een bouwwerk met twee verdiepingen met kantelen, naast een rechthoekige vijver die via een kanaal water kreeg uit een naburige rivier.

op de werelderfgoedlijst sinds 1979

bezocht in juli 2014

0067: Simien gebergte (Ethiopië)

Omvangrijke erosie gedurende vele jaren heeft op het Ethiopische plateau een van de spectaculairste landschappen ter wereld geschapen, met gekartelde bergtoppen, diepe dalen en steile afgronden tot een diepte van 1500m. In het park vindt men enkele zeldzame dieren zoals de gelada baviaan, de Ethiopische wolf en de waliasteenbok.

op de werelderfgoedlijst sinds 1978

bezocht in juli 2014

0066: de rotskerken van Lalibela

De elf middeleeuwse monolisthische kerken uit dit 13de eeuwse Nieuw-jeruzalem liggen in een bergachtig gebied in het noorden van Ethiopië; de kerken zijn gehouwen en liggen onder grondniveau. Lalibela is een belangrijke plaats voor het Ethiopische christendom. Koptische priesters onderhouden dit bedevaartsoord voor vrome gelovigen.

op de werelderfgoedlijst sinds 1978

bezocht  in juli 2014

0065: dal van de benedenloop van de Omo

Een prehistorische locatie bij het Turkanameer in het dal van de Omo is vermaard over de hele wereld. De ontdekking van veel fossielen uit het geslacht van de Australopithecus is van fundamenteel belang geweest voor de studie van de menselijke evolutie. Het gebied lijkt op geen enkele plaats op aarde omdat hier gedurende tal van millennia zoveel verschillende typen mensen hebben gewoond. Aangenomen wordt dat dit het kruispunt was van talrijke culturen.

op de werelderfgoedlijst sinds 1980

bezocht in augustus 2014

0064: Tiya (Ethiopiëà

Tiya behoort tot de belangrijkste van de ongeveer 160 archeologische locaties die ten zuiden van Addis Abeba zijn ontdekt. De plaats bevat 36 grafmonumenten waaronder 32 gebeeldhouwde stelae vol symbolen waarvan de meeste moeilijk te ontcijferen zijn. Het zijn de overblijfselen van een oude Ethiopische cultuur waarvan de ouderdom nog niet precies is vastgesteld.

op de werelderfgoedlijst sinds 1980

bezocht in augustus 2014

0063: Herenhuizen van architect Victor Horta in Brussel (België)

Victor Horta is een van de eerste exponenten van art nouveau.4 gebouwen staan op de werelderfgoedlijst: Hotel Tassel, Hotel Solvay, Hotel van Eetvelde en de woning en atelier van Horta. Ze worden gerekend tot het opmerkelijkste architectonische pionierswerk uit het eind van de 19de eeuw. De stilistische revolutie die deze werken vertegenwoordigen, wordt gekenmerkt door hun open ontwerp, de verstrooiing van het licht en de briljante eenheid van de gebogen lijnen van de decoratie en de structuur van het gebouw.

op de werelderfgoedlijst sinds 2000

bezocht in juli 2014

0062: Stockletpaleis (België)

Het Stockletpaleis is een van de compleetste projecten van de Weense Ateliers, een gemeenschap van architecten, kunstenaars en ontwerpers die in het begin van de 20ste eeuw voortkwam uit de Wiener Secession. Het Brusselse paleis werd tussen 1905 en 1911 ontworpen en gebouwd door de Oostenrijkse architect Josef Hoffmann en is zijn meesterwerk. Vanaf het allereerste begin was het paleis bedoeld als een ideale kunstuiting en de gebruikte materialen waren allemaal van uitzonderlijke kwaliteit. Een aantal kunstenaars, onder wie Klimt en Moser, werkte onder Hoffmann om elk aspect van huis, inrichting, huishoudelijke voorwerpen en tuinen te ontwerpen en in het geheel te integreren. Het huis is sinds de voltooiing een stimulerende bron van inspiratie gebleven en het werd een toonbeeld van art deco en het modernisme.

op de werelderfgoedlijst sinds 2009

bezocht in juli 2014

0061: Te Wahipounamu (Nieuw-Zeeland)

Te Wahipounamu ligt in het zuidwesten van Nieuw-Zeeland. Het omvat bijna één tiende van de hele oppervlakte van Nieuw-Zeeland. Het park biedt een habitat aan zeldzame en bedreigde diersoorten zoals de kea, de enige alpiene papegaai ter wereld en de takahe, een grote loopvogel. Het bevat ook de beste moderne vertegenwoordiging van oude flora en fauna van het supercontinent Gondwana.
Het overweldigende bergachtige karakter van het gebied is een gevolg van tektonische bewegingen.
Gletsjers zijn een belangrijk kenmerk van dit gebied. Er zijn fjorden ontstaan hierdoor. De vorm van de aarde in Fjordland is nog bijna helemaal intact.

op de werelderfgoedlijst sinds

bezocht in oktober 2009

0060: nationaal park Tongariro (Nieuw-Zeeland)

Nationaal Park Tongariro ligt op het centrale vulkanische plateau van het Noordereiland. De bergen in het hart van het park hebben een culturele en religieuze betekenis voor de Maori's en symboliseren de spirituele banden tussen deze gemeenschap en de omgeving. Het park ligt aan de zuidkant van een 2500 km lange onregelmatige vulkaanketen die zich naar het noordoosten uitstrekt tot in de Stille Oceaan en actieve en dode vulkanen bevat. Gletsjers komen tegenwoordig alleen voor op Mount Ruapehu, hoewel ze nu allemaal minder dan 1 km lang zijn. De habitat varieert van resten regenwoud tot praktisch kale ijsvelden. De gewervelde fauna blijft hoofdzakelijk beperkt tot vogels, hoewel inheemse zoogdieren worden vertegenwoordigd door de kortstaartvleermuis en langstaarvleesmuis.

op de werelderfgoedlijst sinds 1990

bezocht in oktober 2009

0059: Willandramerengebied (Australië)

Het Willandramerengebied is een opmerkelijk voorbeeld van een plaats waar het economische en culturele leven van de mens deels kan worden gereconstrueerd, vanwege een fascinerende wisselwerking tussen Aboriginals en de veranderende natuurlijke omgeving. Fossiele resten van meren en zandformaties die dateren van het pleistoceen (2,5 miljoen jaar geleden tot 5000 jaar geleden) zijn in dit gebied te vinden met de archeologische bewijzen van menselijke bewoning van 45000 tot 60000 jaar geleden. Het is uniek voor de studie van de menselijke evolutie op het continent. Er zijn hier ook goed geconserveerde fossielen van reuzenbuideldieren aangetroffen. De locatie omvat het hele meer- en rivierenstelsel van het Mulurumeer, het laatste dat water bevatte, tot de Prunglemeren die al meer dan 15000 jaar zijn drooggevallen.

op de werelderfgoedlijst sinds:

bezocht in september 2009

0058: Tropisch Queensland (Australië)

Queensland verschaft een onvergelijkbaar levend document van de ecologische en evolutionaire processen die de flora en fauna van Australië gedurende de afgelopen 415 miljoen jaar gestalte gaven. Dat gebeurde eerst als onderdeel van de landmassa van Pangea, daarna als het oude continent Gondwana en de laatste 50 miljoen jaar als eilandcontinent.
Het werelderfgoed dat zich over 450 km uitstrekt, van vlak ten zuiden van Cooktown tot vlak ten noorden van Townsville langs de noordoostkust van Australië, bestaat grotendeels uit tropisch regenwoud. Het gebied kent een bijzonder grote en gevarieerde collectie planten, buideldieren en zangvogels naast andere zeldzame en bedreigde dier en plantensoorten.

op de werelderfgoedlijst sinds 1988

bezocht in augustus 2007

0057: Tasmaanse wildernis (Australië)

Met een oppervlakte van 13800 km² omvat de Tasmaanse wildernis enkele van de laatste uitgestrekte regenwouden in een gematigd klimaat. Bovendien is het een van de drie grootste wildernissen op het zuidelijk halfrond. Hier ligt een groot netwerk van beschermde gebieden die zich uitstrekken over grote delen van zuidwestelijk Tasmanië.  Gletsjererosie en andere geomorfologische processen hebben bijgedragen aan de spectaculaire landschapsvormen en het gebied bevat rotsformaties uit bijna elke geologische periode. De flora en fauna zijn even divers, met levende voorbeelden van de oude Gondwana-erfenis. Het isolement van de Tasmaanse wildernis heeft bijgedragen tot de unieke kenmerken van de fauna en flora.

op de werelderfgoedlijst sinds 1982

bezocht in september 2009

0056: Sydney Opera House (Australië)

Het Sydney Opera House werd in 1973 geopend en is een belangrijk bouwwerk uit de twintigste eeuw. Het brengt vele elementen van creativiteit en innovatie samen, zowel in de architectonische vorm als het technische ontwerp. Het is een stedelijke sculptuur in het decor van een mooi waterlandschap. Het ligt op een schiereiland in de haven van Sydney en heeft een duurzame invloed uitgeoefend op de architectuur. In 1957 beloonde een internationale jury het ontwerp van de Deense architect Jorn Utzon, omdat het een radicaal nieuwe aanpak van de bouw inhield. Utzons oorspronkelijke ontwerp-concept en zijn unieke benadering van het bouwen gaven een impuls aan een creatief collectief van architecten, technici en bouwers. De technische inbreng van Ove Arup zorgde er mede voor dat de visie van Utzon realiteit werd.


op de werelderfgoedlijst sinds 2007

bezocht in: juli 2007