0063: Herenhuizen van architect Victor Horta in Brussel (België)

Victor Horta is een van de eerste exponenten van art nouveau.4 gebouwen staan op de werelderfgoedlijst: Hotel Tassel, Hotel Solvay, Hotel van Eetvelde en de woning en atelier van Horta. Ze worden gerekend tot het opmerkelijkste architectonische pionierswerk uit het eind van de 19de eeuw. De stilistische revolutie die deze werken vertegenwoordigen, wordt gekenmerkt door hun open ontwerp, de verstrooiing van het licht en de briljante eenheid van de gebogen lijnen van de decoratie en de structuur van het gebouw.

op de werelderfgoedlijst sinds 2000

bezocht in juli 2014

0062: Stockletpaleis (België)

Het Stockletpaleis is een van de compleetste projecten van de Weense Ateliers, een gemeenschap van architecten, kunstenaars en ontwerpers die in het begin van de 20ste eeuw voortkwam uit de Wiener Secession. Het Brusselse paleis werd tussen 1905 en 1911 ontworpen en gebouwd door de Oostenrijkse architect Josef Hoffmann en is zijn meesterwerk. Vanaf het allereerste begin was het paleis bedoeld als een ideale kunstuiting en de gebruikte materialen waren allemaal van uitzonderlijke kwaliteit. Een aantal kunstenaars, onder wie Klimt en Moser, werkte onder Hoffmann om elk aspect van huis, inrichting, huishoudelijke voorwerpen en tuinen te ontwerpen en in het geheel te integreren. Het huis is sinds de voltooiing een stimulerende bron van inspiratie gebleven en het werd een toonbeeld van art deco en het modernisme.

op de werelderfgoedlijst sinds 2009

bezocht in juli 2014

0061: Te Wahipounamu (Nieuw-Zeeland)

Te Wahipounamu ligt in het zuidwesten van Nieuw-Zeeland. Het omvat bijna één tiende van de hele oppervlakte van Nieuw-Zeeland. Het park biedt een habitat aan zeldzame en bedreigde diersoorten zoals de kea, de enige alpiene papegaai ter wereld en de takahe, een grote loopvogel. Het bevat ook de beste moderne vertegenwoordiging van oude flora en fauna van het supercontinent Gondwana.
Het overweldigende bergachtige karakter van het gebied is een gevolg van tektonische bewegingen.
Gletsjers zijn een belangrijk kenmerk van dit gebied. Er zijn fjorden ontstaan hierdoor. De vorm van de aarde in Fjordland is nog bijna helemaal intact.

op de werelderfgoedlijst sinds

bezocht in oktober 2009

0060: nationaal park Tongariro (Nieuw-Zeeland)

Nationaal Park Tongariro ligt op het centrale vulkanische plateau van het Noordereiland. De bergen in het hart van het park hebben een culturele en religieuze betekenis voor de Maori's en symboliseren de spirituele banden tussen deze gemeenschap en de omgeving. Het park ligt aan de zuidkant van een 2500 km lange onregelmatige vulkaanketen die zich naar het noordoosten uitstrekt tot in de Stille Oceaan en actieve en dode vulkanen bevat. Gletsjers komen tegenwoordig alleen voor op Mount Ruapehu, hoewel ze nu allemaal minder dan 1 km lang zijn. De habitat varieert van resten regenwoud tot praktisch kale ijsvelden. De gewervelde fauna blijft hoofdzakelijk beperkt tot vogels, hoewel inheemse zoogdieren worden vertegenwoordigd door de kortstaartvleermuis en langstaarvleesmuis.

op de werelderfgoedlijst sinds 1990

bezocht in oktober 2009

0059: Willandramerengebied (Australië)

Het Willandramerengebied is een opmerkelijk voorbeeld van een plaats waar het economische en culturele leven van de mens deels kan worden gereconstrueerd, vanwege een fascinerende wisselwerking tussen Aboriginals en de veranderende natuurlijke omgeving. Fossiele resten van meren en zandformaties die dateren van het pleistoceen (2,5 miljoen jaar geleden tot 5000 jaar geleden) zijn in dit gebied te vinden met de archeologische bewijzen van menselijke bewoning van 45000 tot 60000 jaar geleden. Het is uniek voor de studie van de menselijke evolutie op het continent. Er zijn hier ook goed geconserveerde fossielen van reuzenbuideldieren aangetroffen. De locatie omvat het hele meer- en rivierenstelsel van het Mulurumeer, het laatste dat water bevatte, tot de Prunglemeren die al meer dan 15000 jaar zijn drooggevallen.

op de werelderfgoedlijst sinds:

bezocht in september 2009

0058: Tropisch Queensland (Australië)

Queensland verschaft een onvergelijkbaar levend document van de ecologische en evolutionaire processen die de flora en fauna van Australië gedurende de afgelopen 415 miljoen jaar gestalte gaven. Dat gebeurde eerst als onderdeel van de landmassa van Pangea, daarna als het oude continent Gondwana en de laatste 50 miljoen jaar als eilandcontinent.
Het werelderfgoed dat zich over 450 km uitstrekt, van vlak ten zuiden van Cooktown tot vlak ten noorden van Townsville langs de noordoostkust van Australië, bestaat grotendeels uit tropisch regenwoud. Het gebied kent een bijzonder grote en gevarieerde collectie planten, buideldieren en zangvogels naast andere zeldzame en bedreigde dier en plantensoorten.

op de werelderfgoedlijst sinds 1988

bezocht in augustus 2007

0057: Tasmaanse wildernis (Australië)

Met een oppervlakte van 13800 km² omvat de Tasmaanse wildernis enkele van de laatste uitgestrekte regenwouden in een gematigd klimaat. Bovendien is het een van de drie grootste wildernissen op het zuidelijk halfrond. Hier ligt een groot netwerk van beschermde gebieden die zich uitstrekken over grote delen van zuidwestelijk Tasmanië.  Gletsjererosie en andere geomorfologische processen hebben bijgedragen aan de spectaculaire landschapsvormen en het gebied bevat rotsformaties uit bijna elke geologische periode. De flora en fauna zijn even divers, met levende voorbeelden van de oude Gondwana-erfenis. Het isolement van de Tasmaanse wildernis heeft bijgedragen tot de unieke kenmerken van de fauna en flora.

op de werelderfgoedlijst sinds 1982

bezocht in september 2009

0056: Sydney Opera House (Australië)

Het Sydney Opera House werd in 1973 geopend en is een belangrijk bouwwerk uit de twintigste eeuw. Het brengt vele elementen van creativiteit en innovatie samen, zowel in de architectonische vorm als het technische ontwerp. Het is een stedelijke sculptuur in het decor van een mooi waterlandschap. Het ligt op een schiereiland in de haven van Sydney en heeft een duurzame invloed uitgeoefend op de architectuur. In 1957 beloonde een internationale jury het ontwerp van de Deense architect Jorn Utzon, omdat het een radicaal nieuwe aanpak van de bouw inhield. Utzons oorspronkelijke ontwerp-concept en zijn unieke benadering van het bouwen gaven een impuls aan een creatief collectief van architecten, technici en bouwers. De technische inbreng van Ove Arup zorgde er mede voor dat de visie van Utzon realiteit werd.


op de werelderfgoedlijst sinds 2007

bezocht in: juli 2007

0055: Shark Bay (Australië)

Op de westelijkste punt van het Australische continent ligt Shark Bay. Met de eilanden en het opmerkelijke kustlandschap is het een gebied van groot zoölogisch belang, voornamelijk omdat deze habitat niet is verstoord zoals op andere plaatsen. De streek ken drie uitzonderlijke natuurlijke kenmerken: de uitgestrekte zeegrasgebieden die de grootste en rijkste ter wereld zijn, de de populatie van 11000 zeekoeien en de algenkolonies (stromatolieten) die harde koepelvormige afzettingen vormen en tot de oudste levensvormen op aarde behoren. De stromatolieten en microbieel-matten van Hamelin Pool in Shark Bay dragen veel bij aan het begrip van de evolutie van de aardse biosfeer. In Shark Bay huizen ook vijf bedreigde zoogdierensoorten en is er een rijk vogelleven met ruim 230 soorten.

op de werelderfgoedlijst sinds 1991

bezocht in juli 2009

0054: nationaal park Kakadu (Australië)

Dit opzienbarende, levende cultuurlandschap is meer dan 50000 jaar onderhouden door Bininj/Mungguy Aboriginals. Hun diepe spirituele binding met het land gaat ver terug en Kakadu is vanwege zowel de culturele als de natuurlijke waarde in de werelderfgoedlijst opgenomen. De rotskunst van Kakadu en de archeologische locaties hebben de levenswijze vastgelegd van de bewoners van dit gebied., van de jager-verzamelaars uit de prehistorie tot de Aboriginals. De aboriginals geloven dat in de tijd van de schepping er voorouderlijke wezens waren die door het landschap trokken. De voorouders schiepen de landschapskenmerken, planten, dieren en Aboriginals.
Het park beslaat 20000 km². Bij een tocht door het park verandert het landschap dramatisch van de hoog oprijzende steile zandsteenrotsen tot kustvlaktes, moessonwouden en getijdenvlaktes.

op de werelderfgoedlijst sinds 1981

bezocht in augustus 2009

0053: Gondwanaregenwouden (Australië)

Dit werelderfgoed met ongeveer 50 aparte reservaten is voornamelijk gelegen langs de Great Escarpment aan de Australische oostkust. De buitengewone geologische kenmerken rond de kraters van de schildvulkanen en de 200 zeldzame en bedreigde regenwoudsoorten zijn voor wetenschap en natuurbehoud van internationaal belang. De evolutie van nieuwe soorten wordt aangemoedigd door de natuurlijke afscheiding van de stukken regenwoud. De locatie omvat de uitgebreidste gebieden met subtropisch regenwoud ter wereld. Er zijn ook grote gebieden met gematigd warm regenwoud en bijna al het Antarctisch gematigde koele regenwoud. Hoewel regenwouden slechts 0,3 % van Australië beslaan, bevatten ze ongeveer de helft van alle Australische plantensoorten en ongeveer een derde van de Australische zoogdier- en vogelsoorten.

op de werelderfgoedlijst sinds 1986

bezocht in juli en augustus 2007

0052: Frasereiland (Australië)

Met een lengte van 120 km is Frasereiland langs de Oostkust van Australië het grootste zandeiland ter wereld. Het is een plaats van uitzonderlijke schoonheid met lange witte stranden, opvallend gekleurde zandkliffen, regenwouden en talloze zoetwatermeren. De massieve zandafzettingen leveren een doorlopend verslag van veranderingen in het klimaat en zeeniveau over 700000 jaar. De hoogste duinen op het eiland reiken tot 260 meter boven zeeniveau. Op het eiland groeit een verrassende variatie van vegetatietypes van kustheide tot subtropisch regenwoud met bomen tot 50 meter. Vogels zijn met 230 soorten de uitbundigste vorm van dierlijk leven. Het is een bijzonder belangrijke plaats voor trekkende waadvogels. Op het eiland komen ook enkele zoogdierensoorten voor. Het meest algemeen zijn de vleermuizen en vooral vleeshonden.

op de werelderfgoedlijst sinds 1992

bezocht in augustus 2007

0051: Australische zoogdierfossielen (Australië)

Riversleigh en Naracoorte staan model voor de ontwikkeling van de zoogdierfauna in Australië tijdens het cenozoïcum (65 miljoen jaar geleden). De vondst van fossielen in Riversleigh heeft geleid tot een totaal andere kijk op de diversiteit van de gewervelde dieren in het Australië van het midden-cenozoïcum. Ze verschaffen een beeld van de evolutie van de zoogdieren over een periode van 20 miljoen jaar, waaronder de eerste vondsten van tal van verschillende groepen nog levende zoogdieren, maar ook van veel unieke en nu uitgestorven Australische zoogdieren, zoals de buidelleeuwen. Ook Naracoorte opent een venster op een belangrijke periode van de aarde op een continent waar met name buideldieren leven. De fossielen hier stammen uit de tijd van de eerste bewoners van Australië en zijn dus van toegevoegde waarde als hulp bij het ontrafelen van de ingewikkelde relatie tussen mensen en hun omgeving

bezocht in september 2009

op de werelderfgoedlijst sinds 1994