0035: belangrijkste mijnlocaties van Wallonië (België)

De vier erfgoederen vormen en strook van 170 km lang en 3 tot 15 km breed die van oost naar west door België loopt en bestaat uit de best bewaarde mijnlocaties uit de 19de en 20ste eeuw. Als een alomvattend winningssysteem van steenkool werd het Belgische model wijdverbreid en onderwezen. Daarbij vertegenwoordigen de vier locaties de best bewaard gebleven kolenmijnen van het land. Le Grand-Hornu en Bois-du-Luc weerspiegelen de invloed van architectonische en stedelijke stromingen die verband hielden met de utopische visie van de stad op de industrie die voortkwam uit de tijd van de verlichting. Dit gold met name voor de mijn Le Grand-Hornu en de arbeidersstad die in de eerste helft van de 19de eeuw werd ontworpen. Bois-du-Luc omvat talloze gebouwen uit 1838-1909 en is een van de oudste kolenmijnen van Europa. De laatste grote Europese mijnramp vond in 1956 plaats in de mijn van Le Bois du Cazier, waarbij 262 mijnwerkers het leven verlieten.

op de werelderfgoedlijst sinds 2012

bezocht in augustus 2012